Συγχωρητικότητα...
Κάποιος Χριστιανός πήγε να συμβουλευθή τον Αββά Σιλουανό.
- Έχω ένα θανάσιμο εχθρό, Πάτερ, του εξωμολογήθη. Τα κακά που μου έχει προξενήσει αυτός ο άνθρωπος είναι αναρίθμητα. Προ καιρού κέρδισε με απάτη ένα μεγάλο κομμάτι από το χωράφι μου. Με συκοφαντεί, όπου βρεθή, κακολογεί κι εμένα και την οικογένειά μου. Μου έχει κάνει το βίο αβίωτο. Τώρα τελευταία μάλιστα επιβουλεύεται και την ζωή μου. Πριν λίγες ημέρες έμαθα πως αποπειράθηκε να με δηλητηριάση. Δεν παίρνει άλλο λοιπόν. Είμαι αποφασισμένος να τον παραδώσω στη δικαιοσύνη.
- Κάνε όπως θέλεις, του είπε με αδιαφορία ο Αββάς Σιλουανός.
- Κάνε ό,τι σε αναπαύει, εξακολουθούσε να λέγη με το ίδιο ύφος ο ΄Οσιος.
- Πηγαίνω, λοιπόν, στον δικαστή κατ΄ ευθείαν, είπε ο χριστιανός κι εσηκώθηκε να φύγη.
- Μη βιάζεσαι τόσο, του είπε με ηρεμία ο ΄Οσιος. Ας προσευχηθούμε πρώτα να κατευοδώση ο Θεός την πράξιν σου.
Άρχισε το “Πάτερ ημών”.
«Και μη αφίης ημίν τα οφειλήματα ημών, ως ουδέ ημείς αφίεμεν τοις οφειλέταις ημών», ακούστηκε να λέγη μεγαλοφώνως ο Όσιος, σαν έφτασε σ΄ αυτόν το στίχο.
- Λάθος, Αββά, δε λέγει έτσι η Κυριακή Προσευχή, έσπευσε να διορθώση ο χριστιανός.
- Έτσι όμως είναι, απεκρίθη μ΄ όλη του την απάθεια ο Γέρων. Αφού αποφάσισες να παραδώσης τον αδελφό σου στο δικαστή, ο Σιλουανός δεν κάνει άλλη προσευχή για σένα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου