ΚΑΛΗ ΚΑΙ ΕΥΛΟΓΗΜΕΝΗ ΧΡΟΝΙΑ.

Μέ τήν ἅγια ἀπόφαση τῆς περικοπῆς τῶν παθῶν ἄς ξεκινήσουμε, ἀδέλφια, τή νέα χρονιά!
 Γιά να ἔχει ἡ κάθε μέρα μας τή χάρη τοῦ Θεοῦ καί νά λάμπει  στή ζήση μας ἡ δόξα τοῦ οὐρανοῦ. Ἀμήν!

ΚΑΛΗ ΚΑΙ ΕΥΛΟΓΗΜΕΝΗ ΧΡΟΝΙΑ.

H ANΘPΩΠINH ΔIKAIOΣYNH.Εξ αφορμής της προφυλακίσεως του π. Εφραίμ

Εξ αφορμής της προφυλακίσεως του π. Εφραίμ

H ANΘPΩΠINH ΔIKAIOΣYNH

του κ. Nικολάου Ιω. Σωτηροπούλου

Η Δικαιοσύνη της Ελλάδος δεν έκλεισε στις φυλακές σωματεμπόρους και εμπόρους ναρκωτικών. Επίσης δεν έκλεισε στις φυλακές κλέπτες πολιτικούς και ανθρώπους τους, οι οποίοι κατέκλεψαν και ρήμαξαν το δημόσιο ταμείο και ωδήγησαν την Ελλάδα σε χρεωκοπία και την καταχρέωσαν σε ξένους τοκογλύφους και την υποδούλωσαν και την κατεξευτέλισαν παγκοσμίως, περιήγαγαν δε μεγάλο μέρος του Ελληνικού λαού σε δεινή οικονομική κρίσι, ώστε άνθρωποι, οι οποίοι δεν έχουν πίστι στο Θεό, ν' απελπίζωνται και ν' αυτοκτονούν. Η Ελληνική Δικαιοσύνη έκλεισε στη φυλακή ένα καλόγερο, τον ηγούμενο της Ιεράς Mονής Bατοπαιδίου, τον πατέρα Εφραίμ, και έπραξε τούτο την παραμονή των Xριστουγέννων, μεγίστης εορτής της Εκκλησίας. Έχει παρατηρηθή, ότι κατά τις μέγιστες εορτές της Εκκλησίας ο Διάβολος δι' οργάνων του με διαφόρους ασεβείς τρόπους επιτίθεται κατά της Πίστεως. Η Πίστι πάντοτε πολεμείται από χριστομάχους και εκκλησιομάχους, αλλά κατά τις μέγιστες εορτές πολεμείται περισσότερο.

Η υπόθεσι Bατοπαιδίου από τα κατευθυνόμενα και σκανδαλοθηρικά M.M.E. προβλήθηκε κατά κόρον ως σκάνδαλο, και πολύς και επί πολύ χρόνο μέχρι σήμερα δημιουργήθηκε θόρυβος, και ο θόρυβος αυτός τις οίδεν επί πόσον ακόμη χρόνο θα συνεχισθή. Aλλ' ερωτάται: Η υπόθεσι Bατοπαιδίου είνε όντως σκάνδαλο, και ο π. Εφραίμ είνε όντως αίτιος σκανδάλου λόγω των ανταλλαγών ακινήτων μεταξύ της Ιεράς Mονής και του Kράτους; Πολλοί θεωρούν το σκάνδαλο κατασκευασμένο για λόγους σκοπιμότητος. Έγιναν εξεταστικές επιτροπές, το θέμα ερευνήθηκε και δεν αποδείχθηκε, ότι με τις ανταλλαγές ακινήτων ο π. Εφραίμ ζημίωσε το Kράτος. Mεγάλο τηλεοπτικό κανάλι των Αθηνών δηλώνει, ότι ο π. Εφραίμ δεν ζημίωσε το Kράτος και το σκάνδαλο είνε κατασκευασμένο. Nαι, δεν ζημίωσε το Kράτος ο π. Εφραίμ, αλλά καθηκόντως ενδιαφέρθηκε για το συμφέρον, τα δικαιώματα και την περιουσία του μοναστηριού.

Ο ηγούμενος της Ιεράς Mονής Bατοπαιδίου Εφραίμ δεν είνε τυχαίο πρόσωπο. Eίνε προσωπικότης. Έχει πνευματικότητα, της οποίας στερούνται οι κατήγοροί του. Kατά την ομολογία προσώπων, τα οποία τον γνώρισαν και εξωμολογήθηκαν σ' αυτόν, είνε χαρισματικός. Πολύ ικανός, πολύ δεξιός κήρυξ του λόγου, και πολύ ελκυστικός με ελκτική δύναμι τη χάρι και την αγάπη του Xριστού. Bρήκε το Bατοπαίδι σε κακή κατάστασι και πνευματικώς και υλικώς. Και το ανακαίνισε και υλικώς και πνευματικώς. 120 είνε σήμερα οι μοναχοί του Bατοπαιδίου. Σε μία εποχή τόσο υλιστική και σαρκολατρική, πώς ελκύσθηκαν τόσα πρόσωπα στο μοναστήρι και αφωσιώθηκαν ψυχή και σώματι στο Xριστό και ασκούνται με άσκησι, για την οποία ο λαός μας λέγει «βαρειά η καλογερική»; Ο Xριστός τούς είλκυσε, και ο καλός δούλος του Εφραίμ. Και έγινε το Bατοπαίδι ένα μοναστήρι με παγκόσμια ακτινοβολία. Tο θαυμάζουν και το επισκέπτονται όχι μόνο μικροί και ταπεινοί της γης, αλλά και μεγάλοι και τρανοί από το Εσωτερικό και από το Εξωτερικό.

Tο Bατοπαίδι έχει μεγάλη περιουσία. Αλλ' έχει και μεγάλα έξοδα και μεγάλη φιλανθρωπία. Kατηγορείται το μοναστήρι για την περιουσία του. Αλλ' η περιουσία είνε του μοναστηριού, δεν είνε κανενός μοναχού. Tο μοναστήρι είνε πλούσιο, αλλ' οι μοναχοί είνε ακτήμονες. Ο Πατριάρχης Αλεξανδρείας άγιος Ιωάννης ο Ελεήμων ήταν ακτήμων και ζούσε ζωή ασκητική. Η Εκκλησία όμως της Αλεξανδρείας είχε στόλο, τα πλοία έκαναν διαμετακομιστικό εμπόριο, και τα κέρδη χρησιμοποιούνταν για φιλανθρωπία. Αλλ' ένας κακοπροαίρετος και φιλοκατήγορος άνθρωπος θα μπορούσε να κατηγορήση τον Πατριάρχη ως εφοπλιστή!

Δικαιούται και η Εκκλησία να έχη περιουσία, αρκεί να την αξιοποιή και να την χρησιμοποιή για τις πραγματικές ανάγκες της και για φιλανθρωπία. Όταν κανείς βρίσκεται σε μεγάλη οικονομική ανάγκη, δεν πηγαίνει σε βουλευτή ή υπουργό για να ζητήση βοήθεια, σε παπά ή δεσπότη πηγαίνει…

Θα ειπούν μερικοί: δεν υπάρχουν στο Bατοπαίδι και πράγματα, για τα οποία μπορούμε να ασκήσωμε κριτική; Bεβαίως και στο Bατοπαίδι υπάρχουν πράγματα, για τα οποία δύναται να ασκηθή κριτική. Όλοι οι άνθρωποι και όλα τα ανθρώπινα έχουν τις ατέλειές τους και υπόκεινται σε κριτική, μόνον ο Xριστός είνε τέλειος. Αλλ' αυτή η ώρα δεν είνε καιρός για κριτική, είνε καιρός για υπεράσπισι της περίλαμπρης Ιεράς Mονής Bατοπαιδίου και του αξίου ηγουμένου της.

Kατασκευασμένο το σκάνδαλο Bατοπαιδίου. Αλλ' ας υποθέσωμε, ότι είνε πραγματικό. Tότε όμως γιατί φυλακίζεται ο π. Εφραίμ και δεν πήγαν στη φυλακή και οι εμπλεκόμενοι στο σκάνδαλο πολιτικοί, αλλά και μή πολιτικοί; Λέγουν οι κατήγοροι του π. Εφραίμ, ότι όλοι είμεθα ίσοι απέναντι του νόμου, δεν πρέπει να γίνωνται διακρίσεις και εξαιρέσεις, και συνεπώς ορθώς ο ηγούμενος φυλακίσθηκε. Αλλ' επί τη βάσει του αυτού επιχειρήματος ερωτάται: Αφού όλοι είμεθα ίσοι απέναντι του νόμου, γιατί οι άλλοι εμπλεκόμενοι στην υπόθεσι Bατοπαιδίου, πολιτικοί και μη, δεν φυλακίσθηκαν; Όπως φαίνεται, όλοι είμεθα ίσοι, αλλά μερικοί είνε… πιό ίσοι!

Oι άνθρωποι της Εκκλησίας θεωρούν, ότι ο βάναυσος διωγμός του π. Εφραίμ οφείλεται σε πολιτική σκοπιμότητα και αντιχριστιανικό και αντιεκκλησιαστικό πνεύμα. Και γι' αυτό πιστός λαός και επιφανή πρόσωπα του Εσωτερικού, αλλά και του Εξωτερικού, ιδίως της Pωσίας, διαμαρτύρονται εντόνως για το διωγμό. Αλλ' από το διωγμό ο ηγούμενος του Bατοπαιδίου αποδεικνύεται πιστός δούλος του Xριστού, διότι «πάντες οι θέλοντες ευσεβώς ζην εν Xριστώ Ιησού διωχθήσονται» (B΄ Tιμ. γ΄ 12). Ο διωγμός για τον π. Εφραίμ είνε τιμή και δόξα. Για τους ευσεβείς, οι οποίοι υφίστανται διωγμούς, ο Xριστός είπε: «Mακάριοι οι δεδιωγμένοι» (Mατθ. ε΄ 10). Δεν μακάρισε ο Kύριος τους μη δεδιωγμένους, αλλά τους δεδιωγμένους. Ως προς δε τους ασεβείς και τους διώκτες των ευσεβών τι προβλέπει ο θεόπνευστος λόγος της Γραφής; Aιωνία δυστυχία και καταισχύνη. Ο άνθρωπος δεν αυτοδημιουργήθηκε και δεν εμφανίσθηκε αυτομάτως. Εκείνος, ο οποίος δημιούργησε τον άνθρωπο με νου και συνείδησι, οπωσδήποτε θα τον κρίνη και θα τον κατακρίνη, θα τον δικάση και θα τον καταδικάση, αν χρησιμοποίησε το νου του για πονηρίες και δολιότητες και κα-ταπάτησε τη συνείδησί του.

Tο σχετικώς μικρό τούτο άρθρο, το οποίο γράφτηκε για πολύ μεγάλο θέμα, κατακλείω με ένα λόγο, τον οποίον ο μακαριστός Mητροπολίτης Φλωρίνης Aυγουστίνος είχε πει για την ανθρωπίνη Δικαιοσύνη: «Αφ' ότου η ανθρωπίνη Δικαιοσύνη καταδίκασε τον Θεάνθρωπο, στο πρόσωπό της εγκολάφθηκε ανεξίτηλο στίγμα, αιώνιο στίγμα»…

aktines

Για επικοινωνία : Ηλεκτρονικό ταχυδρομείο: aktinesblogspot@gmail.com

Γέρων Ιωσήφ Βατοπαιδινός: Τι είναι η συκοφαντία και γιατί πρέπει να την υπομένουμε;

H συκοφαντία είναι το απαισιότερο φάσμα του μίσους και της κακότητας και το οδυνηρότερο τραύμα γι  αυτόν που την υφίσταται.  

H συκοφαντία είναι το αμυντικό όπλο της κατωτερότητας.  Eπειδή δεν μπορεί να σκεπάσει τη γύμνωση και ευτέλειά της, προσπαθεί να αμαυρώσει αυτούς που βρίσκονται πιο ψηλά για να δικαιωθεί, όπως νομίζει.

 Επειδή είναι ψεύτικη και άδικη επιβουλή είναι το βαρύτερο τραύμα γι  αυτόν που την πάσχει. Δίκαια ο προφήτης Δαβίδ απευθυνόμενος στο Θεό έλεγε: «λύτρωσαί με από συκοφαντίας ανθρώπων, και φυλάξω τας εντολάς σου» (Ψαλμ. 118,134).  O εχθρός διάβολος γνωρίζει τη σκληρότητα και την οδύνη, που προκαλεί αυτή η κακία και τη μεταχειρίζεται κατά των ισχυρών του αντιπάλων. Σκοπός του είναι να λυγίσει την καρτερία τους. Την προκάλεσε μάλιστα και στον Kύριό μας, μέσω των Φαρισαίων.

  H συκοφαντία ως προς την κακότητα και πονηρία κατέχει την πρώτη θέση στον κατάλογο της κακοήθειας.  Έχει όμως και την πρώτη θέση στον κατάλογο της αξιοπρέπειας και του ενάρετου βίου.  H αξιομισθία της ξεπερνά τους βαθμούς της περιεκτικής φιλοπονίας.

Μόνο η Χάρη και η σκέπη της θεοπρεπούς αγάπης μπορεί να κρατήσει το βάρος αυτό της άδικης συκοφαντίας.  O πιστός ας έχει ως πρότυπο τον Kύριό μας, που συγχωρούσε τους διαβολοειδείς συκοφάντες. «Πάτερ, άφες αυτοίς, ου γάρ οίδασι τί ποιούσι» (Λουκ. 23,34). Oσοι σήκωσαν αυτόν το βαρύτατο σταυρό κέρδισαν και τον αντάξιο μακαρισμό: «Μακάριοί εστε όταν ονειδίσωσιν υμάς και διώξωσι και είπωσι πάν πονηρόν ρήμα καθ  υμών, ψευδόμενοι ένεκεν εμού» (Ματ. 5,11).

 Ως φορείς και οπαδοί της αγάπης ανεχόμαστε και υπομένουμε τη διαβολικότερη αυτή πληγή με πρότυπο τον Kύριό μας και μαθαίνουμε ότι «ο μισθός ημών πολύς εν τοίς ουρανοίς» (Ματ. 5,12).

Πηγή:

Ερωτήσεις - Απαντήσεις / Γέροντος Ιωσήφ Βατοπαιδινού

https://vatopaidi.wordpress.com/2011/01/02/%CF%84%CE%AF-%CE%B5%CE%AF%CE%BD%CE%B1%CE%B9-%CE%B7-%CF%83%CF%85%CE%BA%CE%BF%CF%86%CE%B1%CE%BD%CF%84%CE%AF%CE%B1-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CE%B3%CE%B9%CE%B1%CF%84%CE%AF-%CF%80%CF%81%CE%AD%CF%80%CE%B5%CE%B

Ο γάιδαρος και το πηγάδι

Μια μέρα o γάιδαρος ενός αγρότη έπεσε σε ένα πηγάδι.Το ζώο φώναζε απελπισμένα για ώρες κι ο αγρότης προσπαθούσε να καταλάβει τι έπρεπε να κάνει. Τέλος, αποφάσισε ότι το ζώο ήταν γέρικο, και τα έξοδα που απαιτούνταν για να το βγάλει από το πηγάδι ήταν πολλά. Δεν άξιζε τον κόπο να προσπαθήσει να σώσει τον γάιδαρο. Το μόνο που σκέφτηκε να κάνει ήταν να το θάψει ζωντανό.
Κάλεσε όλους τους γείτονές του να....έρθουν και να τον βοηθήσουν. Πήραν όλοι από ένα φτυάρι και άρχισαν να πετάνε χώματα στο πηγάδι. Στην αρχή, ο γάιδαρος συνειδητοποίησε τι συνέβαινε και φώναξε φρικτά. Μετά όμως, προς έκπληξη όλων, ησύχασε.
Λίγα φορτία χώμα αργότερα, ο γεωργός κοίταξε κάτω το πηγάδι κι έμεινε έκπληκτος με αυτό που είδε.
Ήταν κάτι καταπληκτικό!!!!
Με κάθε φτυαριά χώμα που έπεφτε στην πλάτη του, ο γάιδαρος τιναζόταν και να έκανε ένα βήμα προς τα πάνω.
Οι γείτονες του αγρότη συνέχισαν να πετάνε φτυαριές χώμα πάνω στο ζώο, κι αυτό κάθε φορά τιναζόταν κι έκανε ένα βήμα προς τα πάνω. Πολύ σύντομα, όλοι ήταν έκπληκτοι με το γαϊδούρι να έχει φτάσει στην επιφάνεια του πηγαδιού.
Ηθικό δίδαγμα:
Η ζωή μπορεί να φέρει σε σας πολλές φτυαριές από σκουπίδια μέσα στο πηγάδι της ζωής σας. Να θυμάστε όμως πως κάθε ένα από τα προβλήματά σας αυτά είναι ένα εφαλτήριο. Μπορούμε να βγούμε από τα βαθύτερα πηγάδια απλά με ένα τίναγμα. Πατάμε πάνω στο πρόβλημα και κάνουμε ένα βήμα πάνω.

ΗΓ. ΕΦΡΑΙΜ: «ΔΕΝ ΘΕΛΑΜΕ ΤΙΣ ΑΝΤΑΛΛΑΓΕΣ, ΜΑΣ ΕΠΙΒΛΗΘΗΚΑΝ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΤΗΣ ΝΔ»

 

29 Δεκεμβρίου, 2011 — VatopaidiFriend

Επιλογή και απόφαση της κυβέρνησης της ΝΔ ήταν οι αποκαλούμενες ιερές ανταλλαγές, ανέφερε στην απολογία του ο προφυλακισμένος ηγούμενος της Μονής Βατοπαιδίου Εφραίμ, που ουσιαστικά οριοθέτησε τις ευθύνες των πολιτικών προσώπων, οι οποίες ούτως ή άλλως πλέον έχουν παραγραφεί και με τη σφραγίδα της Δικαιοσύνης.
«Δεν θέλαμε τις ανταλλαγές, αλλά μας επιβλήθηκαν από την τότε κυβέρνηση για να ικανοποιηθούν οι τοπικοί φορείς που δεν μας ήθελαν εκεί», ήταν η απάντηση που έδωσε ο κατηγορούμενος σε μία από τις δεκάδες ερωτήσεις που του έθεσε η εφέτης ειδική ανακρίτρια Ειρήνη Καλού, η οποία είχε και τη γνώμη ότι ο ηγούμενος πρέπει να οδηγηθεί στη φυλακή.
Στην πολυσέλιδη απολογία του, που παρουσιάζουν Τα Νέα, ο ηγούμενος της Μονής Βατοπαιδίου περιγράφει τις σχέσεις που είχε αναπτύξει στο πλαίσιο των πνευματικών του καθηκόντων με πρόσωπα… της κεντρικής πολιτικής σκηνής όπως με τον άλλοτε διευθυντή του πρωθυπουργικού γραφείου Γιάννη Αγγέλου και τον πρώην υπουργό Θεόδωρο Ρουσόπουλο.
Αρνείται όμως με κατηγορηματικό τρόπο ότι κάποιος από αυτούς είχε οποιαδήποτε ανάμειξη στην υπόθεση των ανταλλαγών και πολύ περισσότερο ότι ο ίδιος εκμεταλλεύτηκε τη γνωριμία τους και την εξουσία που εκείνοι είχαν για να προχωρήσει το σχέδιο των ανταλλαγών ακινήτων μεταξύ του ελληνικού Δημοσίου και της Μονής Βατοπαιδίου.
Επιπλέον ο Εφραίμ αναφέρεται σε επαφές που είχε και με άλλους πρώην υπουργούς της ΝΔ, ισχυριζόμενος μεταξύ των άλλων:
Για τον Πέτρο Δούκα: «Στον κ. Δούκα υποβάλαμε δύο αιτήματα. Ενα ήταν η απόδοση της διαχείρισης της λίμνης και το δεύτερο ήταν να μας αποζημιώσει εκείνο το τμήμα των παραλίμνιων που είχε δοθεί σε κατοίκους της περιοχής. Ο κ. Δούκας στα λίγα λεπτά που μας δέχτηκε στον διάδρομο, μας είπε ότι δεν είναι αρμόδιος και να πάμε στον κ. Σάββα Τσιτουρίδη».
Για τον Σάββα Τσιτουρίδη: «Το ίδιο αίτημα επαναλάβαμε λίγες μέρες μετά και μάλιστα εγγράφως στον κ. Τσιτουρίδη, υπουργό τότε Αγροτικής Ανάπτυξης, όταν τον επισκεφθήκαμε μαζί με τον μοναχό Αρσένιο στο υπουργείο».
Για τον Ευάγγελο Μπασιάκο: «Στα τέλη Σεπτεμβρίου του 2004 επισκεφθήκαμε τον υπουργό κ. Μπασιάκο. Αυτός μόλις είχε αναλάβει και μας είπε ότι είχε ενημερωθεί από τον κ. Αλέξανδρο Κοντό για την κατάσταση που επικρατεί στην περιοχή του μετοχιού και ότι δεχόμαστε πολλές πιέσεις από τους φορείς και πάμε για συνολικές ανταλλαγές, δηλαδή ανταλλαγή της λίμνης και των παραλίμνιων εκτάσεων με αντίστοιχες εκτάσεις του Δημοσίου αρμοδιότητας του υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης».
«Η πάγια θέση της μονής είναι να μείνουμε εκεί σεβόμενοι την παράδοση της μονής μας, που τόσους αιώνες είναι εκεί και θέλει να συνεχίσει να παραμένει. Οι νομικοί μας σύμβουλοι μας είπαν ότι πρέπει να δεχτούμε τη θέση της κυβέρνησης να φύγουμε από τη λίμνη, γιατί αλλιώς θα είχαμε μακροχρόνιες διαδικασίες. Εμείς και συγκεκριμένα εγώ, λόγω της επαφής μου με τον πρίγκιπα Κάρολο και αφού μιλήσαμε, μού εξέφρασε τον ενθουσιασμό του να συνεργαστεί το Πριγκιπικό Ιδρυμα σε θέματα οικολογίας με το Βατοπαιδίου για το μετόχι της Ξάνθης», λέει σε ένα χαρακτηριστικό απόσπασμα της απολογίας του ο Εφραίμ.
«Ανακρίτρια: Εφόσον δεν θέλατε τις ανταλλαγές τι σας εμπόδισε να τις αρνηθείτε;».
«Κατηγορούμενος: Μας έπεισαν οι νομικοί μας σύμβουλοι ότι δεν είχαμε άλλη διέξοδο γιατί διαφορετικά θα είχαμε μακροχρόνιες διενέξεις, πράγμα το οποίο δεν επιθυμούσαμε».
Συντάχθηκε απο τον/την in.gr
πηγή: Αγιορείτικο Βήμα

ΓΙΑΤΙ Η ΡΩΣΙΑ ΕΧΕΙ ΤΟ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΝΑ ΕΜΠΛΕΚΕΤΑΙ ΣΤΑ ΕΣΩΤΕΡΙΚΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ;

ΓΙΑΤΙ Η ΡΩΣΙΑ ΕΧΕΙ ΤΟ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΝΑ ΕΜΠΛΕΚΕΤΑΙ ΣΤΑ ΕΣΩΤΕΡΙΚΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ;

Σχόλια απο Αθανασόπουλο Περικλή

Ο ΠΟΥΤΙΝ ΣΗΜΕΡΑ ΥΠΕΡΑΣΠΙΖΕΤΑΙ ΤΗΝ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΤΟΥ ΜΕΓΑΛΟΥ ΤΣΑΡΟΥ ΤΗΣ ΡΩΣΙΑΣ...!!!

ΚΑΠΟΔΙΣΤΡΙΑΣ

ΤΣΑΡΟΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ

 Η ιστορία επαναλαμβάνεται οπως ακριβώς έγινε πριν απο 190 χρόνια, η διαφορά είναι οτι τότε στις διαπραγματεύσεις είχαμε τον κορυφαίο πολιτικό όλων των εποχών της Νεώτερης Ελλάδας και έναν απο τους κορυφαίους του κόσμου  ΙΩΑΝΝΗ ΚΑΠΟΔΙΣΤΡΙΑ, ενω σήμερα έχουμε τον χειρότερο όλων των εποχών..'Τα αποτελέσματα θα τα δούμε σύντομα...

Οτι έχτισε ο ΚΑΠΟΔΙΣΤΡΙΑΣ με κόπο το 1823 σε συνεργασία με τον ΜΕΓΑΛΟ ΤΣΑΡΟ ΤΗΣ ΡΩΣΙΑΣ , βιάζονται να το γκρεμίσουν οι σημερινοι δοσίλογοι Γερμανόφιλοι πολιτικοί  ...!!!


Όταν ο Καποδίστριας ξεκίνησε τις διαπραγματεύσεις για την σύσταση του Ελληνικού κράτους σαν διπλωμάτης της ΡΩΣΙΑΣ,  είχε απέναντι του όπως και σήμερα τους ΑΓΓΛΟΥΣ-ΓΑΛΛΟΥΣ και κυρίως τους από τότε Ανθέλληνες ΓΕΡΜΑΝΟΥΣ  με τον τότε πρόεδρο της συγκροτηθήσας  επιτροπής Ανθέλληνα και  Γερμανόφιλο  Αυστριακό ΜΕΤΤΕΡΝΙΧ…!!!

O ΓΕΡΜΑΝΟΦΙΛΟΣ ΑΥΣΤΡΙΑΚΟΣ METTERNIX ΑΝΤΙΔΡΟΥΣΕ ΣΤΗΝ ΣΥΣΤΑΣΗ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ ΚΑΙ ΜΕ ΤΗΝ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ ΤΟΥ ΤΣΑΡΟΥ, ΛΟΓΩ ΟΜΟΘΡΗΣΚΟΥ ΛΑΟΥ, ΥΠΕΚΥΨΑΝ ΟΙ ΕΥΡΩΠΑΙΟΙ ΚΑΙ ΔΕΝ ΚΑΘΗΣΕ ΣΤΟ ΤΡΑΠΕΖΙ ΤΩΝ ΔΙΑΠΡΑΓΜΑΤΕΥΣΕΩΝ Η ΟΘΩΜΑΝΙΚΗ ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΙΑ

ΚΑΠΟΔΙΣΤΡΙΑΣ-ΤΣΑΡΟΣ-ΜΕΤΤΕΡΝΙΧ- ΕΛΛΗΝIΚΟ ΚΡΑΤΟΣ

Διαβάστε τα γεγονότα….

Σχετικά με τη στάση του Καποδίστρια στα ελληνικά ζητήματα είναι απαραίτητο να αναφερθεί το συγκεκριμένο περιστατικό: σε κάποια στιγμή των εργασιών του συνεδρίου θεώρησε ότι ήταν και η καταλληλότερη στιγμή να θέσει υπόψη του συνεδρίου το ζήτημα των Ελλήνων που παρέμεναν υπό τον τουρκικό ζυγό. Τότε πλησιάζοντας τον Αυτοκράτορα Αλέξανδρο του μίλησε ιδιαιτέρως προκειμένου εκείνος ν΄ αναλάβει την πρόνοια υπέρ των Ελλήνων προσθέτοντας μεταξύ άλλων ότι οι Έλληνες μετά τον Θεό θεωρούν προστάτη τους μόνο την ομόθρησκη Αυτοκρατορία (Ρωσία). Τότε ο Τσάρος του έδωσε την άδεια να θέσει το ζήτημα σε μία των συνεδριάσεων και στη συνέχεια θ΄ αναλάμβανε εκείνος το βάρος. Πράγματι ο Καποδίστριας στην αμέσως επόμενη συνεδρίαση λαμβάνοντας τον λόγο είπε: «Νομίζω πως χρέος των Μεγαλειοτάτων είναι να λάβετε οποιαδήποτε πρόνοιαν και δια το καταδυναστευόμενον ελληνικόν έθνος παρά της Οθωμανικής εξουσίας, το οποίον υποφέρει τόσους αιώνας τον τυραννικόν οθωμανικόν ζυγόν και το οποίον διακινδυνεύει να πέση εις την τελευταίαν εξόντωσιν και τον μηδενισμόν, όθεν δεν μου φαίνεται δίκαιον το να αδιαφορήσουν οι Βασιλείς.». Τότε ο Μέττερνιχ, που καλλιεργούσε αντιλαϊκά πνεύματα, σηκώθηκε και απαντώντας στον Ρώσο διπλωμάτη Καποδίστρια με έντονο ειρωνικό, προσβλητικό αλλά και απειλητικό τρόπο είπε: «Κύριε Κόμη! Η Ευρώπη δεν γνωρίζει Έλληνας, γνωρίζει την Οθωμανικήν Αυτοκρατορίαν υπό της οποίας την εξουσίαν είναι οι κατοικούντες σ΄ αυτήν Έλληνες. Δια τούτο φαίνεται, Κύριε Κόμη, υποστήριξες τόσον, και άφησες εκτός Συνδέσμου της Ιεράς Συμμαχίας, το απέραντον Οθωμανικόν Κράτος, αλλά δεν θα επιτύχεις τις ελπίδες σου περί τούτων». Τότε ο Αυτοκράτορας Αλέξανδρος θεωρώντας την προσβολή αυτή του αντιπροσώπου του ως ενάντια του προσώπου του εγέρθηκε και με έντονη φωνή διέκοψε τον Μέττερνιχ λέγοντάς του: «Οι Έλληνες διά της Θείας Πρόνοιας και της Ευρωπαϊκής αιχμής ενόπλου βοήθειας θέλουν ελευθερωθούν ταχέως και συμφώνως προς τα αρχαία πατρογονικά των δίκαια, θα μείνουν ελεύθεροι, αυτόνομοι και ανεξάρτητοι.» Κατόπιν αυτών ο μεν Καποδίστριας δεν συνέχισε την ομιλία του αλλά και ούτε ο Μέττερνιχ τόλμησε ν΄ απαντήσει, στη δε δημιουργηθείσα εκείνη ένταση που φαίνεται πως μάλλον επέφερε κάποια διακοπή, ανέλαβε στη συνέχεια ο αρχηγός της ρωσικής αντιπροσωπίας Νέσελροντ να θέσει αντιπρόταση επί της εισήγησης του Καποδίστρια της οποίας ακολούθησαν διάφορες ανταλλαγές απόψεων, που εκλήφθηκαν τελικά μόνο ως βολιδοσκοπήσεις των άλλων Ηγεμόνων, επί του ελληνικού ζητήματος, χωρίς να ληφθεί σχετική απόφαση.

Ο  ΚΑΠΟΔΙΣΤΡΙΑΣ ..ΣΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ..

Ο Καποδίστριας θεωρούνταν άνθρωπος της Ρωσίας κ’ είχε ξεσπάσει ο ρωσοτουρκικός πόλεμος του 1828. Ήταν επόμενο η αγγλική δυσπιστία να ενταθεί, δεδομένου μάλιστα ότι ο Τζώρτζ Κάνινγκ, που κινούσε ως τότε τα νήματα επ’ ωφελεία της Ελλάδος, είχε πεθάνει το 1827, ακριβώς την εποχή που ο Καποδίστριας έφτανε στο Λονδίνο. Η ψυχρότητα με την οποία οι Άγγλοι πολιτικοί (ο Γεώργιος Δ΄πρωτίστως) αντιμετώπισαν τον Καποδίστρια, οφειλόταν στον φόβο τους ότι οι ρωσικές επιτυχίες επί της Τουρκίας θα είχαν σαν συνέπεια την στερεότερη πρόσδεση στο άρμα της Ρωσίας του ήδη ρωσόφιλου Καποδίστρια. Κι εκτός απ’ αυτό, οι Γάλλοι του Μαιζόν κατείχαν την Πελοπόννησο και σκέφτονταν να επεκταθούν και στην Στερεά. Ήταν επόμενο οι Άγγλοι να είναι αυτή τη στιγμή άκρως επιφυλακτικοί έναντι της Ελλάδος, βλέποντας να κινδυνεύει η θέση τους στην ανατολική Μεσόγειο. Αλλά βέβαια η αγγλική εξωτερική πολιτική χαρακτηρίζεται από την προσαρμοστικότητά της : «Άμα η Αγγλία επέτυχε την περιστολήν της γαλλικής κατοχής, δεν εδίστασε να συμπράξη εις την προς βορράν επέκτασιν των ορίων της Ελλάδος δια του από 10/22 μαρτίου 1829 πρωτοκόλλου. Άμα δε εξέλιπε, διά της ειρήνης της Αδριανουπόλεως, ο από της Ρωσίας κίνδυνο, η Αγγλία επανήλθεν έτι οριστικώτερον εις την αρχαίαν αυτής προς την Ελλάδα ευμένειαν» Έτσι τον Ιανουάριο του 1830 υπογράφηκε το πρωτόκολλο του Λονδίνου, με το οποίο η Ελλάδα γινόταν κράτος εντελώς ανεξάρτητο με ηγεμόνα τον Λεοπόλδο και σύνορα τους ποταμούς Αχελώο και Σπερχειό. Μετά την παραίτηση του Λεοπόλδου και την δολοφονία του Καποδίστρια, οι Δυνάμεις «ανεβίβασαν την Ελλάδα εις τάξιν βασιλείου», με βασιλιά τον Όθωνα και σύνορα την γραμμή Βόλου-Άρτας.
Κατά τη διάρκεια της διακυβέρνησής του, ο Καποδίστριας λόγω της ισχνής οικονομικής κατάστασης του κράτους επιχείρησε να συνάψει δάνειο με τράπεζες του εξωτερικού, προσπάθεια που δεν ευόδωσε λόγω των αντιδράσεων της Μεγάλης Βρετανίας. Παρόλα αυτά η Ρωσία και η Γαλλία ανέλαβαν να ενισχύσουν οικονομικά την Ελλάδα, ενώ ιδιαίτερη φροντίδα επέδειξε ο Τσάρος αποστέλλοντας 3.750.000 γαλλικά φράγκα.

Από τότε η Ελλάδα μοιράστηκε με τον εξής τρόπο,

Πολιτικά-διοικητικά να εποπτεύεται από την  Ευρώπη και Θρησκευτικά από την Ρωσία.

ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ

Σήμερα  εκτός από την πολιτική αποσταθεροποίηση της Ελλάδας  που είναι Ευρωπαϊκή υπόθεση , παρατηρείται και θρησκευτική  αποσταθεροποίηση  βαλόντας κατά της Ορθοδοξίας στην οποία κομμάτι είναι και η Ρωσία …!!!

Αφού το 1823 Η Ρωσία έπαιξε καθοριστικό ρόλο για την ίδρυση της Ελλάδος σαν ανεξάρτητη χώρα , φυσικό είναι τουλάχιστον εμείς να την σεβόμαστε και σε ότι αφορά το θρησκευτικό τομέα να την θεωρούμε τον σημαντικό μας σύμμαχο..

ΣΗΜΕΡΑ Η ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙ ΜΕ ΚΑΘΕ ΤΡΟΠΟ ΝΑ ΠΛΗΞΗ ΤΗΝ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ  ΚΑΙ ΓΙΑ ΑΥΤΟ ΝΑ ΑΝΑΜΕΝΩΜΕΝ ΣΟΒΑΡΕΣ ΚΑΙ ΣΗΜΑΝΤΙΚΕΣ ΕΞΕΛΗΞΕΙΣ…!!!

Αναρτήθηκε από THOUREIOS στις 12/29/2011 06:11:00 μμ

Γ. Εφραίμ.Tο επώνυμο του Χριστού είναι Εσταυρωμένος.

Βλέπετε, πώς παρουσιάστηκε ο Θεός μπροστά μας; Ήθελε να είναι ένας από μας.

 
Anthony (Bloom), Metropolitan of Sourozh

„Ο Χριστός δεν ήρθε για να ψάξει και αγαπήσει έντιμους, μα αμαρτωλούς. Ήρθε για να μη μπορέσει κανείς, που έχασε το σεβασμό για τον εαυτό του, να σκεφτεί ότι και ο Θεός θα μπορούσε να χάσει τον σεβασμό Του γι΄αυτόν, ότι ο Θεός δεν βλέπει σ΄αυτόν τίποτα πια που να αξίζει την αγάπη Του. Ο Χριστός έγινε άνθρωπος για να ξέρουμε σίγουρα – όλοι εμείς, χωρίς εξαίρεση, συμπεριλαμβανομένων και εκείνων που έχασαν εντελώς την εμπιστοσύνη στον εαυτό τους – ότι ο Θεός έχει εμπιστοσύνη σε μας. Μας πιστεύει, παρόλο που πέσαμε. Μας πιστεύει, όταν έχουμε χάσει την εμπιστοσύνη ο ένας στον άλλον και στον εαυτό μας. ‘Έχει τόσο πολύ εμπιστοσύνη σε μας, ώστε δεν φοβάται να γίνει ένας από μας. Ο Θεός μας πιστεύει και είναι ο φύλακας της ανθρώπινης αξιοπρέπειας.“ – από μια ομιλία του Μητροπολίτη Αντώνιου Σούροζ για τα Χριστούγεννα.
Η Γέννηση του Χριστού, την οποία γιορτάζουμε σήμερα με τόση ελαφρότητα καρδιάς, με τέτοια ευγνωμοσύνη και χαρά, αξίζει να την προσέξουμε όχι μόνο εμείς, αλλά όλος ο κόσμος, γιατί η Γέννηση του Χριστού, η ενσάρκωση του Λόγου του Θεού, μας άνοιξε κάτι ολότελα καινούργιο, που δεν υπήρξε ποτέ πριν, κάτι απίστευτο και σχετικό με τον Θεό και με τον άνθρωπο και με όλη την δημιουργία.

Ο Θεός έχει εμφανιστεί ως Χριστός με έναν απίστευτο τρόπο που δεν έχει συμβεί ποτέ πριν. Τα ειδωλολατρικά έθνη μπόρεσαν να φανταστούν τον Θεό μόνο ως Μέγα, ως Θεό του ουρανού, ο Οποίος έχει μέσα Του ότι μεγαλοπρεπές και θεϊκό μπορεί να ονειρευτεί ένας άνθρωπος στη γη. Γι΄αυτό, μόνο ο Θεός μπορούσε να αποκαλύψει Τον εαυτό Του στον άνθρωπο, όπως το έκανε στην ενσάρκωση του Χριστού: Ο Χριστός έγινε ένας από μας. Όχι, όμως, με δόξα, αλλά με αδυναμία, σαν αβοήθητος και άπατρις, ευάλωτος και - όπως φάνηκε – νικημένος, και έτσι, περιφρονημένος από όλους όσοι πιστεύουν μόνο στη δύναμη και την επίγεια μεγαλοπρέπεια. Εκείνη την πρώτη νύχτα, όταν ο Θεός έγινε άνθρωπος, όταν Ο Ίδιος ο Θεός ο Ζων άρχισε να ζει με σάρκα, ανάμεσά μας, στη γη, ήταν άστεγος, κάτι πολύ άσχημο για έναν άνθρωπο. Κανείς δεν είχε δεχτεί τη Μητέρα Του στο σπίτι του. Για όλους ήταν ξένος, όλοι Τον έδιωχναν σε έναν μακρύ, ατελείωτο δρόμο - ο οποίος εκτείνεται μπροστά σε κάθε άστεγο που δεν έχει ούτε πατρίδα - χωρίς τουλάχιστον ένα χαμόγελο ...

Και έφευγαν οι γονείς Του, ξανά και ξανά, και ο Χριστός μοιράστηκε έτσι τη μοίρα όλων όσοι περνάνε τη ζωή τους – μέσα στους αιώνες  - απορριμμένοι σωματικά ή πνευματικά, περιφρονημένοι, ανεπιθύμητοι και αποκλεισμένοι από την ανθρώπινη κοινωνία. Τέτοιους ανθρώπους έχει η ιστορία της ανθρωπότητας πάρα πολλούς. Και μέχρι τώρα – αλίμονο – υπάρχουν στις μεγάλες πόλεις και στην ύπαιθρο πολλοί τέτοιοι άνθρωποι που δεν έχουν πού να πάνε, τους οποίους κανείς δεν περιμένει, για χάρη των οποίων κανείς δεν αναστενάζει, για τους οποίους κανείς δεν ανοίγει την πόρτα του, γιατί είναι ξένοι και γιατί το να μοιραστεί κανείς τη μοίρα τέτοιων ανθρώπων που είναι αποκλεισμένοι, είναι κάτι δυσάρεστο.  Τους απέκλεισαν όχι μόνο αφού τους βασάνισαν ατυχίες, αλλά τους απέκλεισαν άνθρωποι από κακία. Έγιναν ξένοι, αφού άνθρωποι, άλλοι άνθρωποι, τους απέκλεισαν από τη καρδιά τους, από τη ζωή τους.

Η μοναξιά – η τρομερή, βασανιστική και φονική μοναξιά, η οποία διαβρώνει τις καρδιές τόσων πολλών ανθρώπων ήταν η μοίρα της Αγνής Παρθένου, της Θεοτόκου, και του Ιωσήφ, του αρραβωνιαστικού της μαζί με το βρέφος τους, τον Χριστό που μόλις γεννήθηκε.  Ήταν ξένος, κανείς δεν Τον επιθυμούσε. Ήταν αποκλεισμένος και απορριμμένος. Έτσι άρχισε ο δρόμος Του ανάμεσά μας. Και σ΄αυτον τον δρόμο μοιράστηκε τη μοίρα – όπως είπα – με όλους όσοι ζουν έτσι, ζούνε και τώρα, ζούνε σαν ξένοι ανάμεσα τους ανθρώπους, οι οποίοι θα έπρεπε να είναι αδελφοί τους. Περιφρονημένοι είναι αυτοί και καταπιεσμένοι από ανθρώπινη χυδαιότητα, δειλία και κακία. Είναι, όμως, άνθρωποι τόσο ευπρόσβλητοι, εύθραυστοι και  ανασφαλείς όπως εμείς.  Εμείς οι χριστιανοί, οφείλουμε να δούμε σ΄αυτούς την εικόνα Εκείνου του Θεού, τον Οποίον τιμούν σήμερα με τόση ευσέβεια, και να τους δεχτούμε, όπως θα δεχόμαστε τώρα τον Χριστό, αν εμφανιζόταν μπροστά μας σαν κακόμοιρος, αβοήθητος, περιφρονημένος, μισητός και καταδιωγμένος.

Βλέπετε, πώς παρουσιάστηκε ο Θεός μπροστά μας? Ήθελε να είναι ένας από μας και κανείς δεν έπρεπε να ντραπεί τον Θεό του: λες και ο Θεός είναι τόσο μεγάλος και τόσο μακριά, ώστε κανείς δεν μπορεί να Τον πλησιάσει. Έγινε ένας από μας στη ταπεινότητά μας, στη κακομοιριά  μας. Και Εκείνος δεν μας ντράπηκε, ούτε την υλική, επίγεια και φυσιολογική τραγικότητά μας ούτε την ψυχική μας εγκατάλειψη από την ανθρώπινη αγάπη, και έγινε σαν και μάς. Έγινε ένας από μας και με την αγάπη Του, με τη κατανόησή Του, με τη συγχώρηση και τη συμπόνια Του μοιράστηκε τη μοίρα και εκείνων, τους οποίους οι άλλοι έδιωξαν, γιατί είναι αμαρτωλοί. Δεν ήρθε για να ψάξει και αγαπήσει έντιμους, μα αμαρτωλούς. Ήρθε για να μη μπορέσει κανείς, που έχασε το σεβασμό για τον εαυτό του, να σκεφτεί ότι και ο Θεός θα μπορούσε να χάσει τον σεβασμό Του γι΄αυτόν, ότι ο Θεός δεν βλέπει σ΄αυτόν τίποτα πια που να αξίζει την αγάπη Του. Ο Χριστός έγινε άνθρωπος για να ξέρουμε σίγουρα – όλοι εμείς, χωρίς εξαίρεση, συμπεριλαμβανομένων και εκείνων που έχασαν εντελώς την εμπιστοσύνη στον εαυτό τους – ότι ο Θεός έχει εμπιστοσύνη σε μας. Μας πιστεύει, παρόλο που πέσαμε. Μας πιστεύει, όταν έχουμε χάσει την εμπιστοσύνη ο ένας στον άλλον και στον εαυτό μας. ‘Έχει τόσο πολύ εμπιστοσύνη σε μας, ώστε δεν φοβάται να γίνει ένας από μας. Ο Θεός μας πιστεύει και είναι ο φύλακας της ανθρώπινης αξιοπρέπειας. Ο Θεός είναι ο φρουρός της τιμιότητάς μας. Για να μπορέσουμε να το πιστέψουμε, για να το δούμε με τα δικά μας μάτια, ο Θεός μας γίνεται ένας αφημένος και αβοήθητος άνθρωπος. Εκείνοι που πιστεύουν μόνο στη δύναμη και μόνο στη δική τους εντιμότητα δεν θα βρουν κανέναν δρόμο προς Αυτόν, εφόσον δεν μετανιώσουν και δεν καταλάβουν ότι η ταπεινοφροσύνη, η αγάπη, η συμπόνια και το έλεος αποτελούν τον νόμο της ζωής.

Στο πρόσωπο του Χριστού, όμως, ο Θεός εμφανίστηκε όχι μόνο για να αποδείξει την αγάπη Του και την εμπιστοσύνη Του σε μας, σαν φρουρός  της αξιοπρέπειάς μας και σαν φύλακας του δικαιώματός  μας να είμαστε όπως είμαστε. Όχι! Μας έδειξε το μεγαλείο του ανθρώπου. Αν ο Θεός μπόρεσε ουσιαστικά να γίνει άνθρωπος, πώς μπορούμε τότε να μη καταλαβαίνουμε, τί μεγάλος είναι ο άνθρωπος. Άραγε δεν αντιλαμβανόμαστε, ότι ο άνθρωπος είναι τόσο μεγάλος, ώστε ενώ ο Θεός μπορεί να γίνει άνθρωπος, εκείνος – ο άνθρωπος – παραμένει αυτεξούσιος? Και τί μεγάλη είναι η δημιουργία, την οποία ο Θεός έχει καλέσει στην ύπαρξη, ώστε ο άνθρωπος μπορεί να δεχτεί τον Θεό μέσα του! Αυτό σημαίνει ότι το δημιουργημένο, η σάρκα μας, το αίμα μας, τα οστά μας, όλο το σώμα μας, είναι ικανό να γίνει θεοφόρο, δηλαδή να ενωθεί με τη θεότητα και ταυτόχρονα να παραμένει ο εαυτός του. Καλούμαστε να λάμψουμε σε δόξα και μεγαλείο, που δεν βλέπουμε εμείς, που τα βλέπει, όμως, ο Θεός. Επειδή για τη δόξα δημιούργησε εμάς και τα πάντα!

Ας κοιτάξουμε στην εικόνα της ενσάρκωσης: Ο Χριστός μας αποκάλυψε την ταπεινοφροσύνη και την αγάπη του Θεού. Μας φανέρωσε την εμπιστοσύνη Του στην όλη Του δημιουργία, και σε μάς, τους  αμαρτωλούς και εκπεσμένους. Ταυτόχρονα μας έδειξε, τί μεγάλοι και βαθιοί μπορούμε να είμαστε και τί απείρως βαθιά είναι η δημιουργία του Κυρίου! Ναι, με μια τέτοια πίστη μπορούμε να ζούμε, μπορούμε να γίνουμε άνθρωποι του μεγαλείου της ενσάρκωσης του Χριστού. Έτσι μπορούμε να παρατηρούμε τον κόσμο, όπου ζούμε, όχι μόνο σαν κάποιο νεκρό υλικό, αλλά σαν κάτι που είναι προορισμένο να γίνει, τέλος πάντων, ορατό ένδυμα της Θεότητας, όταν ο Θεός θα γίνει το πάν.

Τί δόξα, τί χαρά και ελπίδα! Ας ψάλλουμε με σεβασμό, αγάπη και αφοσίωση την ενσάρκωση του Χριστού. Αυτή σημαίνει για μας αιώνια ζωή ήδη εδώ στη γη και είναι η δόξα όλης της δημιουργίας  στην αιωνιότητα του ουρανού!

Αμήν



 http://apantaortodoxias.blogspot.com/2011/12